Leiderschap en vertrouwen

Ondanks dat ik wat weerstand heb tegen het therapeutische karakter van de U-theorie, geloof ik wel in de onderliggende waarden. Iemand die ook gelooft in een andere vorm van organiseren, zonder managementlaag is Richard Semler. Ik heb ooit de Tegenlicht documentaire over hem gezien. Onlangs was hij in Nederland. In deze Nieuwsuur-uitzending krijg je een goede indruk van deze Braziliaanse managament-goeroe. Hij heeft met succes het mensgericht organiseren in praktijk gebracht.

Waarden als vertrouwen, openheid leveren betrokken werknemers en zelfs in staat zijn hun eigen salaris te bepalen. Leiders zijn uit op macht, positie en daaruit komt controle willen hebben. Semler heeft deze controle losgelaten, en bewijst dat mensen prima in staat zijn om samen het werk dat gedaan moet worden te regelen. Ook Mathieu Weggeman zegt dan je geen leiding moet geven aan professionals. Mensen die houden van hun vak die doen liever iets goed dan iets fout.

Weggeman heeft het net als Semler over dienend leiderschap. En zoals bij elk leerproces (of dat nu van een student, docent of werknemer is), gaat het volgens de Zelf-Determinatie Theorie van Ryan & Deci om de drie psychologische basisbehoefte: relationele verbondenheid, competentie en autonomie.

En als controle plaatsmaakt voor vertrouwen komt het met gespreid leiderschap (Marco Snoek en Joseph Kessels) ook vanzelf goed :) en neemt ieder zijn eigen verantwoordelijkheid wel. Toch?